بیماری های خود ایمنی یک دسته از بیماریها هستند که به واسطه واکنش پاسخ ایمنی خودبخود بدن، باعث تخریب بافتهای سالم بدن میشوند. علائم این بیماریها بسیار متنوع هستند و شامل التهابات، درد، تورم، خشکی دهان، بی حسی، آفتهای دهانی و غیره میشوند.
یکی از جنبههای مهم بیماریهای خود ایمنی، تاثیر آن بر سلامت دهان و دندان است. این بیماریها میتوانند باعث تغییرات مهم در دهان شوند و به صورت مستقیم و غیرمستقیم تاثیرگذار بر سلامت دندانها و بافتهای اطراف آنها باشند.
برخی از بیماریهای خود ایمنی که به صورت مستقیم بر سلامت دهان و دندان تاثیر میگذارند، شامل لیکن پلان دهانی، پمفیگوس و سندرم آپرت است. این بیماریها میتوانند باعث آسیب دیدگی لثه و بافتهای نرم دهان شوند که منجر به خطراتی مانند عفونت، زخمهای دهانی، خونریزی و درد میشود.
علاوه بر این، بیماریهای خود ایمنی مانند روماتوئید آرتریت، اسکلرودرمی و لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک نیز میتوانند تاثیرات منفی بر سلامت دهان و دندان داشته باشند. یکی از علائم این بیماریها، التهاب و ورم مفاصل است که میتواند منجر به درد و سفتی در دهان شود و در نتیجه باعث فرسایش دندانها و افزایش خطر ابتلا به بیماریهای دندانی مانند پوسیدگی شود.
در نتیجه، افرادی که از بیماریهای خود ایمنی رنج میبرند باید به خصوص در مراقبت از دهان و دندان خود دقت کنند. با مشاوره پزشک و دندانپزشک، میتوان از طریق انتخاب مناسب درمان، نگهداری سلامت دهانودندان را تضمین کرد.
این بیماری ها چگونه بوجود می آیند؟
بیماریهای خود ایمنی، گروهی از بیماریهایی هستند که در آن سیستم ایمنی بدن به نوعی به بافتها و اعضای خود حمله میکند. در حالی که سیستم ایمنی بدن کارش این است که با شناسایی و از بین بردن میکروبها، ویروسها، باکتریها و تمام دیگر عوامل خطرناک، بدن را در برابر بیماریها محافظت کند.
بیماریهای خودایمنی در اثر نامنظمیهای در سیستم ایمنی بدن بوجود میآیند. در برخی از افراد، سیستم ایمنی بدن با تشخیص اشتباهی بافت خود را بعنوان مهاجمان خارجی مثل باکتریها و ویروسها می بیند. در نتیجه، سیستم ایمنی بدن، بافت خود را به عنوان یک مهاجم تلقی میکند و سعی در نابودی آن میکند.
این نامنظمیها ممکن است به صورت ژنتیکی به دست آیند، اما عوامل محیطی مثل عفونتها، استرس، شیمیدرمانی، واکسیناسیون، چاقی و سبک زندگی نامناسب نیز میتواند بر روی این نامنظمیها تاثیر بگذارد.
با توجه به اینکه ماهیت بیماریهای خود ایمنی هنوز به طور کامل درک نشده است، اکثر درمانهای موجود برای آنها سعی در کنترل علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیمار دارند.
این مریضی ها چه علائمی را در بدن ایجاد می کنند؟
بیماریهای خود ایمنی ممکن است علائم متفاوتی در بدن ایجاد کنند، به طوری که نوع و شدت علائم به بیماری خاصی که در پیشرفت است، بستگی دارد. برخی از علائم رایج در بیماریهای خود ایمنی شامل تب، خستگی، درد و التهاب در قسمتهای مختلف بدن میشوند.
در بیماریهای خود ایمنی سطح انرژی بدن پایین میآید و بیماران ممکن است احساس خستگی و ضعف شدید کنند. همچنین، عوارض مربوط به بافتهای مختلف بدن، از جمله درد مفاصل و عضلات، پوست، ریهها، کبد و کلیهها میتواند ایجاد شود. بیماران ممکن است دچار آسیب به سیستم عصبی نیز شوند، که میتواند منجر به اختلال در حافظه و تمرکز شود.
بیماریهای خود ایمنی ممکن است با علائم خفیف و یا شدید آغاز شوند و در برخی از موارد، به صورت تدریجی تشدید شوند. به دلیل کمبود حفاظت از بافتهای بدن، بیماران ممکن است نسبت به عفونتها و بیماریهای دیگر نیز حساسیت زیادی داشته باشند. درصورتی که شما از علائمی که مطرح شد رنج میبرید، پیشنهاد میشود که با پزشک خود مشورت کنید.
بیماری های خود ایمنی چه تاثیری بر سلامت لثه می گذارند؟
یکی از بیماریهای خود ایمنی که میتواند به سلامت لثه آسیب بزند، بیماری پمفیگوئید است. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به بافتهای پوست حمله میکند و باعث تشکیل تاول ها و زخمهایی در دهان و دور دندانها میشود. این عوارض ممکن است منجر به التهاب لثه و ضعف محافظتی آن شوند که میتواند به نوبه خود باعث بروز عفونتهای لثه و دندانها شود.
بیماری لوپوس نیز یک بیماری خود ایمنی است که میتواند سلامت لثه را تحت تاثیر قرار دهد. در بیماران با لوپوس، احتمال بروز التهابات لثه و عفونتهای دهانی بیشتر است. همچنین، بیماران ممکن است به علت مصرف داروهایی که برای کنترل بیماری مصرف میکنند، دچار خشکی دهان شوند که میتواند منجر به بروز التهابات لثه شود.
استرس و اضطراب نیز میتواند به سلامت لثه تاثیر بگذارد، زیرا ممکن است باعث تقویت پاسخ التهابی بدن و افزایش خطر بروز التهابات لثه شود. در صورت بروز هرگونه علائمی در دهان و لثه، پیشنهاد میشود که به دندانپزشک خود مراجعه کنید.